Het verhaal van Ash
Ash (22, die/hun) is non-binair, en dat is vandaag nog allesbehalve eenvoudig.
"Al lang voor ik het woord 'non-binair' kende, wist ik dat dit mijn identiteit was. Al heel mijn leven wil de maatschappij me in hokjes plaatsen. Eerst het hokje van mijn visuele beperking, vervolgens het hokje van mijn psychische kwetsbaarheid met bijbehorende labels. Toen kwam het hokje van mijn onderwijstraject: als leerling in het beroepsonderwijs zou ik nooit kunnen studeren aan de hogeschool. Maar kijk, nu studeer ik een grafische opleiding aan Howest. En dan was er nog het hokje van mijn geaardheid. Ik val op de persoon zelf, ongeacht hun fysieke kenmerken. Het hokje van mijn geboortegeslacht, daar voelde ik me ook niet echt in thuis. Ik pas niet in de hokjes 'man' of 'vrouw', ik ben gewoon Ash. Dat is voor mij het enige dat echt telt."
"Het was niet eenvoudig om dat onder woorden te brengen. Als jongere kreeg ik vaak te horen dat het slechts fases waren, of dat ik gewoon ergens bij wilde horen. Die reacties hielden me jarenlang tegen om mezelf te uiten. Pas jaren later durfde ik open te zijn over mijn identiteit. Ik was bang dat mensen me weer zouden afschilderen als iemand die gewoon probeerde mee te zijn met 'de nieuwste trend'."
"Er zijn momenten waarop die onzichtbare hokjes tastbaar worden. Bijvoorbeeld als ik een formulier moet invullen met de vraag 'wat is uw geslacht?' en moet kiezen tussen man of vrouw. Onlangs stond ik in de herenafdeling van een kledingwinkel, ik had een muts nodig. Een man kwam me vragen of dit de herenafdeling was, ik antwoordde bevestigend. "Wat doet u hier dan? U bent duidelijk geen man." Een tijd later kocht ik een hemd op de herenafdeling, waarna een medewerker me wees naar de damesafdeling. Ik had geen energie om op zo'n dingen te reageren. Net zoals het verbeteren van mijn voornaamwoorden, is dat vaak lastig. Soms is mijn energie gewoon op."
"Ik hoop dat het ooit makkelijker zal zijn om jezelf te zijn, met of zonder labels. Ik blijf Ash, ongeacht de hokjes waarin anderen me willen plaatsen. Zelf gebruik ik labels enkel om mensen te informeren, zodat ze kunnen opzoeken wat het juist is en inhoudt. Mijn identiteit als non-binair persoon is echt en waardevol en ik blijf streven naar begrip en acceptatie. Zelfs in een maatschappij die soms nog moeite heeft met deze complexe realiteit."