Het verhaal van Kristof
Het duurde jaren voor Kristof (49) uit de kast durfde komen.
"Ondertussen nader ik tram 5 (en mijn vrienden herinneren me daar met veel plezier aan), maar ik wist al op mijn vijftiende dat ik meer gevoelens had voor jongens dan voor meisjes. Helaas was het in die periode, eind jaren '80, niet evident om voor je geaardheid uit te komen. Zeker niet in het katholieke bastion waar ik woonde."
"Toen ik rond mijn dertigste eindelijk de stap zette om mezelf te zijn, was dat een hele opluchting. Ik was gelukkig, maar had ook geluk: ik werd nooit verbaal of fysiek lastiggevallen. Anno 2023 lijkt dat normaal. Iedereen mag toch zichzelf zijn? Iedereen is ondertussen toch al de vooroordelen voorbij? Of niet?"
"Nog te vaak staan we aan de zijlijn of lopen we gewoon voorbij als iemand fysiek of verbaal agressief reageert naar anderen. Begrijpelijk, want mensen zijn bang om zelf in de klappen te delen of weten niet hoe te reageren. Zolang het ons zelf niet overkomt, raakt het ons niet. Omstaanderstrainingen kunnen daarbij helpen, zodat we leren omgaan met zo'n situaties. Iedereen die eraan deelneemt, bouwt mee aan een Roeselare waar elke inwoner zich veilig kan voelen."
"Als zorgkundige in een woonzorgcentrum zit sociaal engagement in mijn bloed. Ik hoop dan ook dat in Roeselare iedereen kan meetellen. Wie je ook bent, ongeacht gender of achtergrond."
