Het verhaal van Anne
Het leven zoals het is voor Anne (62), die geboren is als slechtziende.
"Toen ik naar de kleuterklas ging, merkten ze op dat er 'iets' niet juist was. Ze stuurden me naar de huisarts, die me vervolgens doorverwees naar een oogarts. Mijn ouders kregen te horen dat ik op mijn rechteroog alleen licht en donker zag, en ook mijn linkeroog had een beperkt zicht. Oorzaak: prenatale toxoplasmose die littekens op mijn netvlies achterliet. Ik had zelfs nog geluk, want ik kon ook helemaal blind geweest zijn. Met een brilletje en een hele reeks oogcontroles kon ik terug naar huis, voor mijn ouders was het probleem opgelost."
"Maar voor mij voelde dat toch anders: ik had geen dieptezicht, lezen of schrijven vergden veel energie en een hobby was niet evident. Ik werd gepest met mijn 'ziekenfondsbrilletje', een lelijk montuur met héél dikke glazen. Tijdens de puberteit werd ik in snel tempo de grootste, maar ook de dikste, van de klas. Het pesten nam alleen maar toe."
"Ik kreeg last van vermoeidheid en hoofdpijn, maar niemand legde de link met mijn verminderd zicht. Ik studeerde af in het middelbaar (zonder aangepaste school), vond werk, ontmoette mijn man en kreeg 4 kindjes, waaronder een sterrenkindje. Nog steeds stootte ik op veel onbegrip en kreeg ik maar weinig hulp. In 2013 ging mijn zicht plots sterk achteruit: een nieuwe opflakkering van toxoplasmose. Helaas kreeg ik opnieuw niet de juiste behandeling en was ik plots wel heel slechtziend. Met de auto rijden kon niet meer. Verschillende valpartijen resulteerden in 2 volledige knieprotheses, een rugoperatie en nog meer ellende. Sinds 2021 kon ik niet meer fietsen."
"Ondertussen nam ik zelf contact op met heel wat organisaties voor slechtzienden, zoals Licht en Liefe, Brailleliga en VeBeS West-Vlaanderen, waar ik ondertussen zelf stuurgroep lid ben. Zo kon ik onder andere een witte stok krijgen, mijn 'ogen' als ik buitenshuis ben. Nu wil ik zelf mensen informeren over de mogelijkheden voor blinden en slechtzienden. Door lid te zijn van heel wat organisaties, hoop ik er mee voor te zorgen dat iedereen zijn plek krijgt in de maatschappij. Ongeacht herkomst, geaardheid of beperking. Zijn wie je bent, zonder discriminatie maar mét acceptatie."
